‘’Niets vermoedend ging ik een zondag mee met de Sportcommunity, niet wetend dat het mijn leven zou veranderen.’’
Als tiener ging ik altijd naar de kerk. Niet omdat ik dat zelf wilde, maar omdat mijn ouders zeiden dat dat moest. Het was niet vreselijk, maar ook niet de leukste bezigheid van mijn week. In mijn middelbareschooltijd was ik vooral bezig met vrienden, roken, alcohol en jongens. Dat is toch waar je leven een beetje om draait als tiener. Ook hield ik me veel bezig met voetbal. Sinds mijn tiende speelde ik dit al. Voetballen deed ik maar al te graag en was echt mijn grote passie. Ik was ook vaak met een vriendin op voetbalveldjes te vinden.
Op een gegeven moment kwam er iemand uit mijn kerk naar mij toe met de vraag: zou jij niet eens mee willen doen met Sportcommunity? Ik was niet overtuigd. Wat had ik daar te zoeken? Een paar weken later werd ik weer gevraagd.
Ze zeiden dat ze samen gingen eten na de kerkdienst en daarna op een veldje in de wijk gingen voetballen. Ik dacht: voetballen? Dan ben ik bij! Nietsvermoedend ging ik een zondag mee met de Sportcommunity, niet wetende dat het mijn leven zou veranderen.
Toen ik aankwam bij het huis waar we gingen eten werd ik met veel liefde ontvangen door een leuke groep jongeren waar veel gezelligheid was. Ook lazen we uit de bijbel en bereidden we een pauzestukje voor, een verhaal dat we gingen vertellen aan de kinderen in de wijk. Ik had geen idee wat er allemaal ging gebeuren, maar ik voelde me zo welkom dat het me niet uitmaakte.
Daar gingen we dan naar het voetbalveldje in Enschede, dat was de plek waar ik toen woonde. Veel kinderen en tieners kwamen naar dit veldje om met het Sportcommunity team te voetballen. Ze kende elkaar allemaal en het was heel gezellig. Ik genoot vooral van het heerlijke voetbal. Bijzonder om met zoveel verschillende leeftijden in een achterstandswijk te voetballen. Een wijk waar veel onrust was, maar daar merkte ik niets van. De middag kwam tot z’n eind en we sloten als team af in gebed. Ik wist niet wat mij overkomen was, dit is een plek waar ik wilde zijn. Zonder er echt over na te denken sloot ik me aan bij de Sportcommunity.
‘’ God was ineens een God van dichtbij en niet meer van ver weg.’’
Het was de beste keuze van mijn leven. Al snel kreeg ik een ontmoeting met Jezus. Ik ervaarde dat hij een relatie met mij wilde. Ik kende dat helemaal niet zo. Mijn geloof begon te leven. Ik maakte keuzes die me dichter bij God brachten. God was ineens een God van dichtbij en niet meer van ver weg. Elke week was ik in de wijk te vinden. Om lekker te voetballen, maar nu ook om Jezus’ liefde uit te delen. De liefde die ik ontvangen had, wilde ik uitdelen. Dit moest iedereen weten.
Zo begon ik te groeien in de Sportcommunity. Op een gegeven moment werd ik leider van de Sportcommunity, nadat ik leider was geweest tijdens een meiweek. Ik heb tieners en jongeren hun leven aan Jezus zien geven. Ik heb de Geest zijn werk zien doen door teamleden en door mezelf. Ik stond aan de frontlinie van Gods koninkrijk. Hier gebeurde het!
‘’Meer van Hem en minder van mij!’’
Op een gegeven moment werd ik gevraagd om mee te doen aan een outreach in Kampen. Ze gingen daar een nieuwe Sportcommunity starten. Ik kon toevallig, dus ik twijfelde geen moment en zei ja. Er was die tijd veel onrust geweest in mijn leven. Deze dingen kwamen tussen mij en God in te staan. Tijdens de conferentie ervaarde ik dit ook. Ik liet voor me bidden en dit hielp, maar er stond meer te gebeuren. Tijdens de laatste avond van de conferentie had ik een bijzondere ervaring met de Geest. Ik voelde echt dat hij mij riep; dat ik me mocht laten dopen. Ik wilde graag mijn oude ik achter me laten en sterven in mijn eigen lichaam, om daarna weer samen met Jezus op te staan. Jezus riep mij en ik volgde. Die nacht ben ik gedoopt in de IJssel. Meer van Hem en minder van mij! De reden dat ik dit vertel is omdat hier een groot verlangen is ontstaan om mee te bouwen aan Gods koninkrijk. Niet alleen als vrijwilliger bij mijn Sportcommunity. Nee! Ik ervaarde echt dat God me riep om mijn hele leven aan Hem te geven, dat ik voor hem mocht werken. Dit mocht, en mag ik nog steeds doen bij Next Move.
Dit verhaal gaat alleen nog maar over hoe ík Jezus heb ontmoet, maar ik heb groot geloof dat er in deze wereld meer Sportcommunity’s gebouwd mogen worden, zodat nog meer mensen een ontmoeting krijgen met Jezus. Dit is mijn diepste verlangen.
Verlang jij hier ook naar? Bouw mee aan Gods koninkrijk door mij financieel te ondersteunen.