Je kent die momenten vast wel: Sporters die voor de camera uitspreken dat ze geloven. Het valt op en als christen doet het je vaak wel iets. Niet zo heel lang geleden zei Memphis Depay (speler bij Olympique Lyon) in een interview:
“I play for God, and God only”
Als Sportsmentor triggert deze uitspraak mij enorm. Niet in de eerste plaats omdat ik het mooi vind als een voetballer zich uitspreekt over God. En ook niet zozeer omdat Mephis Depay hiermee een positief voorbeeld is veel kleine jongetjes op straat.
Deze uitspraak triggert mij vooral omdat ik weet wat voor reacties er gaan komen op deze uitspraak. Zoek het maar na op internet maar grofweg zijn er twee soorten reacties die je leest:
- “Memphis, stel je niet zo aan, Je hebt zelf hard getraind. Jij bent degene die alle eer toekomt”
- Of, vaak door christenen: “Memphis, dat is toch geen Christen? Dat is toch die kerel met die enorme attitude en die rare hoed? Hoezo sta ja daar wat te bazelen over God?”
“…Wie kan hij dan ooit vertrouwen om hem te helpen in het ontdekken van de liefde van God”
Dit soort reacties laten goed zien waarom wij als sportmentoren van Next Move een hart hebben voor de sportwereld. Want als dit de reacties zijn die iemand als Memphis krijgt op een opmerking als deze, wie kan hij dan ooit vertrouwen om hem te helpen meer te ontdekken over de liefde van God? Wij willen sporters als Memphis ondersteunen om keer op keer te spelen voor God en God alleen.
Laatst kwam er een vader naar ons toe van wie z’n 16-jarige zoontje onlangs was afgevallen bij de selecties voor FC Groningen en daarmee had hij alle passie voor de sport verloren. Hij wilde er niet meer over praten.
Ik vraag me dan af: “Hoezo wordt door de menig van één selectiecommissie het plezier van deze jongen in zijn sport volledig weggenomen?”
Ook sprak één van ons een tijd geleden een fanatieke wielrenster: “In mijn sport snappen ze niet dat ik naar de kerk ga, maar in de kerk snappen ze niet dat ik zoveel sport? Ik voel me nergens thuis. Hoezo is er zoveel onbegrip in beide werelden terwijl beide werelden elkaar zoveel te bieden hebben?
Wij van sports mentoring willen er zijn voor deze sporters. Sporters die voor – en in sommige gevallen zelfs van – hun sport leven en daarin hun door God gegeven talent ten volle kunnen uitleven! Dus ben jij, ken jij of heb jij een passie voor sport en/of sporters dan komen we graag met je in gesprek om uit te vinden hoe je jouw passie voor sport als vorm van aanbidding voor jouw Maker kan inzetten!
2 reacties op “Kansloze missie”
Onze zoon Koen is 9 en bijna 2 jaar geleden gescoud door FC Groningen. … Hij traint elke zondagmorgen of heeft een toernooi….. Best ingewikkeld…. Wanneer doe je het goed als ouder. .. God staat centraal in ons gezin…. Koen heeft een talent en dat is voetballen. .. God leid ook zijn weg… Maar wat is het moeilijk, vanuit onze gemeente word er verschillend over gedacht. Dit begrijpen we … nou om dit verhaal kort te houden. Hoe ga je als ouder en als kind samen de juiste keuzes maken samen met Hem !?
Hallo Johan, het is inderdaad niet makkelijk. Zeker niet in de wereld van voetbal waar jongeren al op jonge leeftijd volwassen keuzes moeten maken. Er is ook niet één kort antwoord op je vraag. Belangrijkste hierin is vooral dat jullie als ouders dichtbij God blijven en daarin een voorbeeld zijn voor je zoon. We willen graag meer van je horen over wat jullie uitdagingen zijn m.b.t. het opvoeden van jullie zoon dus we gaan kijken of iemand van het sportmentoring team op korte termijn contact met je kan opnemen.
Reacties zijn gesloten.